Kominy wentylacyjne stanowią grawitacyjny systemem wentylacji, który służy do wymiany powietrza w domach, mieszkaniach, pomieszczeniach użyteczności publicznej oraz na przykład halach przemysłowych. Zazwyczaj wykonuje się je z pustaków wentylacyjnych cechujących się wysoką ognioodpornością.

Kominy wentylacyjne służą odprowadzaniu zużytego powietrza z wnętrz poza budynek. W jednym kominie może znajdować się kilka kanałów wentylacyjnych. Liczbę kanałów wentylacyjnych, ich rozmieszczenie oraz miejsca, w których znajdą się prowadzące do nich wloty ustala architekt. Wszystkie zmiany w tym zakresie oznaczają konieczność profesjonalnej adaptacji projektu i nie należy ich realizować ich na własna rękę.

W każdym pomieszczeniu powinna być odpowiednia wentylacja. Strumień zanieczyszczonego powietrza odbierany przez komin powinien być dostosowany do typu pomieszczenia oraz warunków w nim panujących.

Wloty do kominów wentylacyjnych są z pewnością niezbędne w kuchni, łazience, toalecie, kotłowni oraz w pomieszczeniach, które nie posiadają okien, a także na poddaszach. Kanał wentylacyjny znajduje się wewnątrz domu, tuż przy wewnętrznej bądź zewnętrznej ścianie. Kanał wentylacyjny, który styka się z zewnętrzną ścianą lub biegnący przez pomieszczenie, którego nie ogrzewamy,  musi zostać ocieplony, aby zapewniona była odpowiednia siła ciągu.

Jakie są istotne zasady budowy kominów wentylacyjnych?

Kanał wentylacyjny, podobnie jak każdy inny komin powinien być wznoszony na fundamencie.  Należy pamiętać, że im dłuższy kanał, tym lepszy ciąg. Dachy skośne, które pokrywa materiał niepalny lub trudnozapalny powinny posiadać komin, którego szczyt sięga minimum 0,3 m ponad powierzchnię połaci. Komin powinien być również oddalony od połaci o co najmniej 1 metr.  Dachy kryte materiałami łatwopalnymi powinny posiadać komin wychodzący powyżej poł metra ponad kalenicę.

Ścianki w środku kanału wentylacyjnego mając być jak najgładsze, tak aby nie stawiały oporu przepływającemu przez nie powietrzu. Nie można przeprowadzać kanałów w poziomie. Minimalny kąt odchylenia od pionu wynosi trzydzieści stopni. W nieogrzewanych pomieszczeniach koniecznie ścianki komina należy ocieplić. Nie tynkujemy powierzchni wewnątrz kanałów wentylacyjnych.

Jeśli jesteśmy posiadaczami domu z drewna, komin wentylacyjny będzie samonośny, nie połączony ze ścianami konstrukcyjnymi. Gdy pojawi się niewystarczający ciąg w kominie, wyposażamy wyloty kanałów w nasady kominowe, będące dodatkowymi elementami zwiększającymi ciąg. Stosujemy również tak zwane czapki kominowe z niskoprężną pianką montażową, a następnie ocieplamy ocieplić i wykańczamy komin wentylacyjny od zewnątrz.

Z jakich materiałów powinny być wykonane kominy wentylacyjne?

Kominy wentylacyjne mogą być zbudowane z cegieł pełnych – ceramicznych bądź silikatowych murowanych na zaprawę. Nie należy wykorzystywać do tego celu cegieł szczelinowych –  kratówek bądź dziurawek. Warto zainteresować się specjalnymi pustakami wentylacyjnymi- ceramicznymi, silikatowymi lub z lekkiego keramzytobetonu. Pustaki keramzytobetonowe Firend cechuje wysoka ognioodporność oraz izolacyjność akustyczna. Ich wysokość modularna wynosi dwadzieścia cztery centymetry. Dzięki temu można je będzie dopasować do niemal wszystkich systemów kominowych. Pustaki ceramiczne mają również wysokość dwadzieścia cztery centymetry. Wymagają obmurowywania cegłami (grubość nie mniejsza niż pół cegły). Pustaki silikatowe o wysokości dwudziestu centymetrów i szerokości dwudziestu czterech podobnie jak te z keramzytobetonu nie wymagają obmurowywania.