Większość domów posiada co najmniej jeden system kominowy wyposażony w przewody dymowe, spalinowe i wentylacyjne, pracując w różnych warunkach: podczas upału, w deszczu, na wietrze czy podczas mrozu. Komin przez to, że panuje w nim bardzo wysoka temperatura podczas pracy, a na zewnątrz bywa z kolei chłodno – musi być odpowiednio wykończony.

Fragment komina, który wychodzi ponad dach, jest ze wszystkich jego części najbardziej narażony na degradujące oddziaływanie różnych czynników.

Od środka poddawany jest działaniu wysokiej temperatury związanej z paleniem w urządzeniu grzewczym (kominek lub kocioł). Jednocześnie wystawiony jest na działanie szkodliwych wpływów zmiennej pogody, z czego najgroźniejszy jest proces naprzemiennego zamarzania i rozmarzania. Nic dziwi więc fakt, że owa widoczna, wystająca część komina zużywa się o wiele szybciej niż jakiekolwiek inna. Na większą trwałość tej ważnej części budynku możemy liczyć jedynie wówczas, gdy mamy do czynienia z kominem odprowadzającym spaliny z kotłów, które pracują w trybie modulowanym. Moc takiego kotła bowiem dopasowuje się automatycznie do zapotrzebowania na ciepło, dzięki czemu w kominie jest utrzymywana stała temperatura i nie dochodzi do jej gwałtownych zmian.

Jaka powinna być wysokość komina ponad dachem?

Każdy z przewodów kominowych bez względu na przeznaczenie i materiał wykonania, ma posiadać właściwy ciąg. Warunkuje on poprawną i wydajną pracę urządzenia grzewczego, które podłączamy do komina. Odpowiedni ciąg kominowy decyduje także o sprawnym odprowadzaniu z budynku zużytego powietrza, co wpływa także na poprawność działania wentylacji.

Moc, którą ma ciąg kominowy uzależniona jest w znaczącym stopniu od wysokości komina ponad połacią dachu. Dobiera się ją odpowiednio do typu konstrukcji dachu i jego pokrycia.
Gdy mamy do czynienia z dachem płaskim o kącie nachylenia do dwunastu stopni, niezależnie od jego konstrukcji, wyloty komina muszą znaleźć się co najmniej sześćdziesiąt centymetrów nad kalenicą. Tą samą zasadę stosujemy w przypadku dachów płaskich, których kąt nachylenia połaci jest większy niż dwanaście stopni, a dach posiada pokrycie łatwopalne.

W przypadku stromego dachu o nachyleniu połaci powyżej dwunastu stopni z niepalnym pokryciem, wyloty mają znaleźć się minimum trzydzieści centymetrów od dachu oraz w odległości jednego metra, którą mierzy się w kierunku poziomym od wylotu do połaci dachowej.
W przypadku istnienia w pobliżu komina przeszkody, która mogłaby pogarszać ciąg, jak element innego budynku bądź kalenica, wyloty będą spełniać wtedy indywidualnie przygotowane wymagania.

Wykończenie komina ponad dachem

Dobierając odpowiedni materiał na pokrycie komina, należy pamiętać o niszczącej sile czynników zewnętrznych, jak i spalin wewnątrz.

Komin tynkowany

Tynk to jedna z najpopularniejszych technik wykończenia komina ponad połacią dachu. To sposób łatwy i dość przystępny cenowo w przypadku, gdy nasz komin powstaje z pełnej cegły. Niestety metoda ta posiada też swoje wady- tynk po niedługim nawet czasie zaczyna się kruszyć i odpadać.

Komin z cegły klinkierowej

Klinkier to wytrzymały i odporny na wielokrotne zamarzanie i odmarzanie materiał do pokrywania kominów. Mimo, że droższy od tynku, nie trzeba po czasie dokonywać poprawek wykończenia, tym bardziej, jeśli używamy nie płytek, a pełnej cegły klinkierowej jako materiału do wymurowania komina.